Kaplica „Objawień”

W Alei NMP prowadzącej od kościoła w kierunku Majdanu Wielkiego, na przestrzeni 500 m stoją w niewielkiej od siebie odległości 4 kaplice. Noszą one nazwę Kaplic Różańcowych.

Pierwsza, stojąca po prawej stronie Alei, to kaplica św. Onufrego Pustelnika. Pochodzi ona z XVII wieku i jest zbudowana z kamienia na planie czteroliścia. Okrągły kloszowy dach blaszany kaplicy zwieńczony jest małą cebulkowatą kopułą z krzyżem. Wewnątrz kaplicy znajduje się XVIII-wieczna statua św. Onufrego.

Druga kaplica w zabytkowej Alei, po tej samej stronie pochodzi z XIX wieku i nosi wezwanie św. Antoniego z Padwy. Wewnątrz drewnianej kaplicy znajduje się XIX-wieczny obraz św. Antoniego. Przed kaplicą usytuowana jest dużych rozmiarów rzeźba przedstawiająca opiekę Matki Bożej Krasnobrodzkiej nad Jej ludem. Rzeźbę wykonał w 1982 roku ludowy artysta z Drohiczyna Lucjan Boruta.

Po przeciwnej stronie Alei znajduje się bliźniaczo podobna drewniana kaplica p.w. św. Mikołaja i św. Anny (XIX wiek). Wewnątrz kaplicy widnieje duży obraz przedstawiający św. Mikołaja.

Ostatnią i najważniejszą wybudowaną w miejscu objawienia się Matki Boskiej Jakubowi Ruszczykowi jest Kaplica Objawień na Wodzie. Miejsce to wskazała Jakubowi Matka Boska w dniu 5 sierpnia 1640 roku. Powstanie pierwotnej kaplicy datuje się na 1646 rok. Obecna pochodzi z XVIII wieku, rozbudowana w XIX wieku i gruntownie wyremontowana w 2008 roku. Wpisana jest do rejestru zabytków Województwa Lubelskiego pod nr. ZA/197 „jako przykład drewnianego budownictwa sakralnego południowo-wschodniej Lubelszczyzny z końca XVIII wieku”. Obiekt odznacza się ciekawymi walorami architektonicznymi, składa się z dwóch kaplic połączonych wspólnym dachem wielospadowym. Z uwagi na zły stan techniczny, przemieszczenia poziome budynku, zniszczenia drewna, wywołane rozwojem grzybów, drewno jadów, ubytkami mechanicznymi, oraz zniszczenia i spękania słupów betonowych podtrzymujących drewniane podwaliny kaplicy Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Lublinie Delegatura w Zamościu zalecił wykonanie prac remontowo-konserwatorskich. Do realizacji wytycznych w piśmie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 3 stycznia 2007 roku przystąpiono niezwłocznie. Wymieniono betonowe słupy podtrzymujące podwaliny na żelbetonowe wbijane w podłoże kamienne (6-8 m głębokości).

5 6

Na żelbetonowych podciągach ułożono jodłowe podwaliny na których ponownie posadowiono obie kaplice.

Wykonano nową więźbę dachową, wymieniono uszkodzone słupy i płatwie, nowe deskowanie dachu, pokryto nowym łupanym gontem. Wykonano obróbki blacharskie oraz rynny i rury spadowe z kwasoodpornej blachy. Całość zakonserwowano odpowiednimi preparatami. W kaplicy założono nową instalację elektryczną i odgromową. Wszystkie prace zgodnie z zaleceniem wykonano do grudnia 2008 roku. Bogu niech będą dzięki i życzliwym ludziom dzięki którym została odnowiona zabytkowa Kaplica „Objawień na Wodzie”. Panu Bogu dzięki za długą, ciepłą jesień oraz początek zimy 2008 roku. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Warszawie dotowało realizację programu renowacji kaplicy za co wierni wyrażają wdzięczność. Dziękujemy wszystkim pracownikom i podwykonawcom firmy ART-KON mgr inż. Sławomira Wszoły z Zamościa za solidnie wykonaną pracę. Dziękujemy Burmistrzowi Krasnobrodu panu Januszowi Oś i Korporacji Energetycznej w Zamościu za oświetlenie placu na którym znajduje się kaplica i wszystkim życzliwym wiernym za składane ofiary, którymi parafia pokryła należne jej zobowiązania finansowe. Pod kaplicą pulsuje setki źródeł, które zasilają rzekę Wieprz. Dla wierzących jest to woda cudowna, dla sceptyków, jest po prostu dobrą wodą. Wszyscy po nią przyjeżdżają (w 1680 roku została tu uzdrowiona Maria Kazimiera Sobieska. Wydarzenia zasługujące na miano cudów mają miejsce także w ostatnich latach). Przy kaplicy znajduje się figura upamiętniająca objawienie się Matki Bożej Jakubowi Ruszczykowi wykonana w kamieniu józefowskim przez Andrzeja Gontarza artysty z Krasnobrodu. Wokół kaplicy Dróżka z 15 stacjami różańcowymi, które wykonał także Andrzej Gontarz. Powstały one z fundacji parafian, poświęcone dnia 1 lipca 1994 roku przez Pasterza Diecezji Ks. Bp prof. dr hab. Jana Śrutwę. Spełniło się życzenie Matki Bożej, chwałę Jej Syna wypowiadają swymi ustami pielgrzymi z różańcem w ręku. Opiekunami poszczególnych stacji są ich fundatorzy, których lista znajduje się wewnątrz kaplicy.

Galeria zdjęć