Początki wsi Dominikanówka, dawniej zwana Ruskie nie są dokładnie znane. Dokument z 1850 roku świadczy o funkcjonowaniu Gminy Ruskie. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego podaje, że w roku 1827 we wsi Ruskie istniały 22 domy i 127 mieszkańców, a w 1884 roku 40 domów i 264 mieszkańców – wszyscy obrządku rzymskokatolickiego. Do 1864 roku wieś była własnością Ojców Dominikanów. Dlatego też od pewnego czasu nosi nazwę Dominikanówka. Taka nazwa pojawia się już w 1926 roku przy spisywaniu aktów urodzeń. Ludność wioski jest średnio zamożna. Mężczyźni w większości posiadają zawód murarza, toteż niemal w całej wsi widnieją obecnie nowe murowane domy. Jesienią 1982 roku na zebraniu w remizji strażackiej w obecności proboszcza parafii ks. Romana Marszalca mieszkańcy Dominikanówki podjęli decyzję budowy kaplicy. Wybrano komitet budowy z przewodniczącym Janem Krzeszowskim, zastępcą Julianem Pałygą i skarbnikiem Janem Gawronem. Komitet stanowiło 16 mężczyzn, niemal wszyscy posiadali umiejętność murarską. W tymże roku proboszcz parafii rozpoczął starania o pozwolenie na budowę. Po pokonaniu różnych trudności 13 stycznia 1984 roku otrzymano decyzję zatwierdzającą plan zagospodarowania do zatwierdzonego projektu architektonicznego, a później pozwolenie na budowę. Pozyskiwaniem materiałów na budowę zajął się komitet wraz z proboszczem parafii. Projekt budowy świątyni wykonał Zygmunt Nowak z Tomaszowa Lubelskiego. Finanse i robocizna to wkład od mieszkańców wioski. Budowę zakończono w 1987 roku a świątynię poświęcił Ks. Bp Jan Śrutwa Sufragan Lubelski w dniu 12 czerwca 1988 roku. Msza św. jest odprawiana z wyjątkiem lipca i sierpnia w każdą niedzielę i święto o godz. 8.00. Odpust ku czci św. Dominika ustalono na niedzielę najbliższą dnia 4 sierpnia.
Konna banderia w dniu poświęcenia Kaplicy św. Dominika w Dominikanówce
Kościół filialny p.w. Św. Dominika w Dominikanówce
